Yıllardır basketbolu yakından takip eden, basketbola gönül veren insanlar hep aynı şeyi anlatmaya çalışmıştı aslında. Hep aynı amaçtan bahsedildi. Türk sporuna bir asır boyu hizmet etmiş klüp takımlarının basketbolda başarılı olması, Türk Basketbolu açısından çok yararlı olacaktı. Müessese takımlarının hegomanyasının klüp takımlarınca kırılması demek, müessese takımlarının basketbola daha fazla yatırım yapmasını getirecek ve bu da direkt olarak ligimizdeki basketbol kalitesini yükseltecekti. Ve işte bu uzun yıllardır ilk defa bu sene gerçekleşmeye başladı Türkiye’de. Fenerbahçe ve BJK’nin futbol yatırımları ve diğer müessese takımlarının yatırımlarına oranla çok daha az yaptıkları ufacık yatırımlar bile meyvesini verdi bu sene. Tabi bu sene yatırımlar oldukça akıllıca yapılmıştı. Bilirsiniz ki geçmiş bana Fenerbahçe’nin belki de Avrupa’nın gelmiş geçmiş en iyi ilk beşini kurup başına basketboldan ve oyuncu yönetiminden bir haber bir koçu getirtmesiyle fiyaskoya dönüşen yatırımları hatırlatıyor. (Kutluay, Tabak, Rauf, McRae, Miliç) Sonuçta bu iki takımın beklenilenin çok da üstündeki başarıları (Keşke GS de takipçi olabilseydi) bu sene basketboldan çok daha fazla konuşulmasına sebep oldu Türkiye’de. Hatta inanın ben isterdim ki üç büyük takım futbolda yaşadıkları fanatizm boyutundaki rekabeti basketbol sahalarına birbirlerine destek olarak taşısaydı. Bilirsiniz ki basketbol seyircisi ve camiası futbola oranla biraz daha eğitimlidir. Yani düşünsenize, sonuçta amaç klüp takımlarının basketbolda başarılı olması. Bir an için hayal etsek, FB’li taraftarlar hani hazır futbolda da şampiyon olup kendilerini tatmin ettiklerine göre BJK Efes maçlarına gidip BJK’yı destekleselerdi. Böyle bir manzarayı görme şansımız var mı acep? FB ve BJK taraftarları forma ve bayraklarıyla yan yana BJK lehine tezahhurat ediyorlar. Bence bu bir ütopya. Neden biliyor musunuz? Şu harika güzellikleri yaşayacakken Kg21 gibi bir basketbol aşığı bile işi fanatizme döküp yok Efes’in kupasına engel oldunuz, yok önümüzü kestiniz diyor. İşte bu yüzden bir ütopya. Benim de şöyle cevap vermem icap ediyor o zaman. Kardeş gücünüzü yetseydi de bizi eleseydiniz, ya da gücünüz yetse de şampiyon olsanız… Ben iş yoğunluğun dolayısıyla maçları izleyemedim Kg21 kardeş. BJK lehine ve aleyhine çalınan düdüklerden de haberim yok. Ama sıkı bir FB taraftarı olarak inan gönülden isterdim ki BJK şampiyon olsun. (gerçekten böyle istediği mi biliyorsun)…   P.S.: El üzerinden attığım şutlar bir tarafa da ben hiç kapıştığımızı hatırlamıyorum. Benim için onlar sadece warm-up sayılıyordu kardeş. Lakin seninle aynı takımda oynamak inan çok zevkli…

Ben o muhteşem takımı 97-98 sezonu tanımıştım. Minnesota halkı tarafından “The Big Three” diye adlandırılan 21-Kevin Garnett, 3-Stephon Marbury ve 24-Tom Gugliotta. Öyle muhteşemdiler ki. O sezon playoff yaptılar. İlk turda Seattle’la eşleşip 3 maç sonunda 2-1 öndeydiler ve kendi evlerindeki maçı da aldıklarında 3-1 ile Seattle’i eleyip Lakers ile eşleşeceklerdi. Ve ben o maçtaydım. Bütün salon “We want Shaq” diye bağırıyordu. Lakers takımının ilk kurulduğu yerin Minnesota olduğu ve 6 sezonda 5 şampiyonluk aldıktan sonra bazı sıkıntılar yüzünden Los Angeles’a taşındığı düşünülürse o playoff eşleşmesi Minnesota halkı için çok önemliydi. Lakin takımın tecrübesizliği Seattle’a kendi evlerinde yenilmelerine ve aynı şekilde son maçta Seattle’da kaybetmelerine neden olarak Minnesota’yı playoffun dışına itti. Seneler birbirini takip etti ve geçen sezona kadar Minnesota hep playoff yaptı ve hep ilk turdan elendi. Bunun bir nedeni de playoffu son anda yapıp ilk turda güçlü takımlarla eşleşmeleriydi. Fakat geçen sezon her şey biraz daha farklıydı. Kadronun Sam Casell ve Latrell Sprewell ile güçlendirilmesi ile fanatik bir Minnesota taraftarı olan beni bile şaşırttılar ve batı konferansı finaline kadar yükselebildiler. Üstelik bu başarı KG’ye sezon MVP ödülünü bile kazandırdı yanılmıyorsam. Ama ne olduysa bu sezon geçen seneki katkıları tartışılamaz olan iki yaşlı ve sorunlu kısa benim bilmediğim ve kestiremediğim sebeplerden çok kötü bir sezon geçirdiler ve geçen sezonki o büyük başarının ardından 97-98 sezonundan beri ilk defa T-Wolves playoff dışında kaldı. Şimdi bu kısa (amma da kısa oldu ha) ön bilgiden sonra genel olarak şahsi kanaatimi anlatayım. NBA ligi yapı olarak çok başarılı bir şekilde draft yöntemiyle takımlar arsındaki güç dengesini korumaya çalışıyor. İlk başlarda bu her ne kadar başarılı olmuş gibi görünse de son yıllarda çıkan free agent kuralı ile de birlikte hala takımın kurulu olduğu şehir ve eyaletin maddi ve manevi gücü çok büyük bir önem taşıyor. Amerikanın yönetim sistemi gereğiyle eyalet meclisleri spor takımlarından alınacak vergilerden kullanacakları salon ve statlara kadar söz sahibi. Bu nedenle Minnesota gibi hem çok zengin olmayan hem de diğer eyaletlere göre sporu daha bir geride düşünen eyalet takımlarının Amerikan liglerinde başarılı olmaları imkansız olmasa da hem çok zor hem de Minnesota örneğinde görüldüğü gibi devamlılık içermiyor. Bu devamlılık içermeme durumu takım kadrolarına bile yansımakta bir bakıma. 97-98 sezonundan beri hala Minnesota’da oynayan tek oyuncu KG ve bir sezon sonra çaylak olan Wally. Bunun yanı sıra 97-98 sezonunda Mimnnesota Kg ile 6 yıllığına 128 milyon dolara anlaşınca ya Gugliotta ya da Marbury'i bırakmak zorundaydı. 98-99 sezonu için tercihini Marbury’den yana yaptı ve Gugliottayı freeye bıraktı. Lakin bir sezon sonra bir takımda iki yıldız olmaz diyerek sözleşmesini yenilemeyen Marbury’de takımdan ayrılınca Minnesota bir buhran yaşadı ama yine de playoff yapabildi. Bana kalırsa bu baştan beri yanlıştı çünkü her ne kadar Marbury göze hitap etse de Gugliotta takıma çok daha yararlı bir oyuncuydu. İşte zaten NBA teorisi burada çöküyor. İşte bu yüzden KG’nin şampiyonluk yaşaması çok zor. Çünkü NBA futboldan çok daha önce endüstriyel hale gelmiş durumdaydı. NBA bir şov dünyasıydı ve Real Madrid’in Beckham’a verdiği transfer ücretini sadece Asya'ya sattığı Beckham formalarından çıkardığı gerçeğini NBA çok önceleri keşfetmişti. Sorarım size ki acaba dünya çapındaki Jordan formalarının satışı kaç milyon dolarları buluyordu. Takımlar illaki basketbolculara verdiği milyon dolarları bir şeklide çıkartmak zorundaydılar ve bu KG gibi her maç en az double double yapan ama diğer oyunculara göre çok daha sade oynayan bir oyuncu ile olmuyordu. Bana kalırsa NBA’in şu andaki hem defansif hem ofansif yönüyle en iyi oyuncularından biri olan KG’nin formasını Minnesota eyaleti dışında alan var mıdır? (ben bir kişi tanıyorum, adı da Kg21) Benim yorumum bu olmakla birlikte San Antonio’nun Tim Duncan gibi yine takıma çok yararlı ama şovdan uzak bir adamla şampiyonluklar yaşaması teorimi biraz çürütüyor gibi görünmekte ama counter olarak Karl Malone – John Stockton’lu Utah örneğini verebilirim. Benden bu kadar Kg21 kardeş. Umarım yararlı olmuştur.

Hıncal Uluç haftalardır, NTV’de yayınlanan 90 Dakika adlı spor programında Galatasaray teknik kadrosuna soruyor: “Bi Cafercan vardı, nerede o..?”. (Bilenler bilir: döndürüp dolaştırıp, lafı bi şekilde paso Cafercan’a getiriyo...)   İşte; uzun ve yorucu bir dizi araştırmanın ardından biz Miyendisler, Cafercan denen fitbolcuyu bulduk... En azından şimdilik resmini ele geçirebildik – bu, bir nebze de olsa; Hıncal’ın adamı deli eden yakarışlarına derman olur ümidiyle yayınlıyoruz... (Hıncal, germe bizi..!!)